پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

«فقر» پدیده‌ای است که همواره از آن به عنوان یکی از عوارض تورم، گرانی و سقوط نرخ رشد اقتصادی یاد می‌شود. نگاهی به تاریخ سیاسی ایران نیز نشان می‌دهد مساله فقر همواره مورد بحث پژوهشگران اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور قرار داشته و همواره دولت‌ها درصدد راهکاری برای مبارزه با این معضل کلان بوده‌اند. طی یکی دو سال اخیر نیز با رهاشدن فنر تورم و عبور نرخ تورم نقطه به نقطه فروردین ۹۸ از ۵۱ درصد کارشناسان و نهادهای پژوهشی مختلف زنگ خطر تشدید فقر در ایران را به صدا درآورده‌اند؛ اما در این مدت بیشتر راهکارهایی که دولت به اجرا گذاشته نه جنبه حمایتی و مبارزه عملی با فقر، که بیشتر شکل یارانه‌ای و درمان موقت داشته‌اند.

«دولت اساس سیاست‌های اقتصادی خود را بر جلب رضایت عامه مردم و نادیده گرفتن دانسته‌‌های اقتصادی و سیاست‌هایی نظیر تثبیت نرخ ارز در قیمتی بسیار پایین‌تر از نرخ برابری قدرت خرید و توسل به واردات گسترده برای کنترل سطح عمومی قیمت‌ها گذاشته بود.» این جملات تصویری از کدام دولت را به ذهن شما متبادر می‌کند؟ این نوشته برگرفته از تحلیلی است که «دنیای اقتصاد» به قلم داود سوری در ۱۱ شهریور ۱۳۹۵ منتشر کرده است. این اقتصاددان در این نوشته دولت محمود احمدی‌نژاد را توصیف کرده بود، اما اکنون او معتقد است که جملات مذکور، دولت حسن روحانی را نیز می‌تواند به خوبی شرح دهد. حتی می‌توان گفت که این تکرار، قدمت طولانی‌تری، در حدود نیم قرن در اقتصاد ایران دارد.